آبان 90 - کلبه ی درویشی

صدقه دارویى است درمانبخش و کردار بندگان در دنیاى آنان پیش دیده‏هاشان بود در آخرت ایشان هرچه را در این جهان کنند ، در آن جهان بینند . [نهج البلاغه]

کلبه ی درویشی

شب عروسی...

چهارشنبه 90 آبان 18 , ساعت 5:10 عصر

شب عروسیه، آخره شبه ، خیلی سر و صدا هست. میگن عروس رفته تو اتاق لباسهاشو عوض کنه هر چی منتظر شدن برنگشته، در را هم قفل کرده. داماد سروسیمه پشت در راه میره داره از نگرانی و ناراحتی دیوونه می شه. مامان بابای دختره پشت در داد میزنند: مریم ، دخترم ، در را باز کن. مریم جان سالمی ؟؟؟ آخرش داماد طاقت نمیاره با هر مصیبتی شده در رو می شکنه میرند تو. مریم ناز مامان بابا مثل یه عروسک زیبا کف اتاق خوابیده. لباس قشنگ عروسیش با خون یکی شده ، ولی رو لباش لبخنده! همه مات و مبهوت دارند به این صحنه نگاه می کنند. کنار دست مریم یه کاغذ هست، یه کاغذی که با خون یکی شده. بابای مریم میره جلو هنوزم چیزی را که میبینه باور نمی کنه، با دستایی لرزان کاغذ را بر میداره، بازش می کنه و می خونه :

سلام عزیزم. دارم برات نامه می نویسم. آخرین نامه ی زندگیمو. آخه اینجا آخر خط زندگیمه. کاش منو تو لباس عروسی می دیدی. مگه نه اینکه همیشه آرزوت همین بود؟! علی جان دارم میرم. دارم میرم که بدونی تا آخرش رو حرفام ایستادم. می بینی علی بازم تونستم باهات حرف بزنم.

دیدی بهت گفتم باز هم با هم حرف می زنیم. ولی کاش منم حرفای تو را می شنیدم. دارم میرم چون قسم خوردم ، تو هم خوردی، یادته؟! گفتم یا تو یا مرگ، تو هم گفتی ، یادته؟! علی تو اینجا نیستی، من تو لباس عروسم ولی تو کجایی؟! داماد قلبم تویی، چرا کنارم نمیای؟! کاش بودی می دیدی مریمت چطوری داره لباس عروسیشو با خون رگش رنگ می کنه. کاش بودی و می دیدی مریمت تا آخرش رو حرفاش موند. علی مریمت داره میره که بهت ثابت کنه دوستت داشت. حالا که چشمام دارند سیاهی میرند، حالا که همه بدنم داره می لرزه ، همه زندگیم مثل یه سریال از جلوی چشمام میگذره. روزی که نگاهم تو نگاهت گره خورد، یادته؟! روزی که دلامون لرزید، یادته؟! روزای خوب عاشقیمون، یادته؟! نقشه های آیندمون، یادته؟! علی من یادمه، یادمه چطور بزرگترهامون، همونهایی که همه زندگیشون بودیم پا روی قلب هردومون گذاشتند. یادمه روزی که بابات از خونه پرتت کرد بیرون که اگه دوستش داری تنها برو سراغش.

یادمه روزی که بابام خوابوند زیر گوشت که دیگه حق نداری اسمشو بیاری. یادته اون روز چقدر گریه کردم، تو اشکامو پاک کردی و گفتی گریه می کنی چشمات قشنگتر می شه! می گفتی که من بخندم. علی حالا بیا ببین چشمام به اندازه کافی قشنگ شده یا بازم گریه کنم. هنوز یادمه روزی که بابات فرستادت شهر غریب که چشمات تو چشمای من نیافته ولی نمی دونست عشق تو ، تو قلب منه نه تو چشمام. روزی که بابام ما را از شهر و دیار آواره کرد چون من دل به عشقی داده بودم که دستاش خالی بود که واسه آینده ام پول نداشت ولی نمی دونست آرزوهای من تو نگاه تو بود نه تو دستات. دارم به قولم عمل می کنم. هنوزم رو حرفم هستم یا تو یا مرگ. پامو از این اتاق بزارم بیرون دیگه مال تو نیستم دیگه تو را ندارم. نمی تونم ببینم بجای دستای گرم تو ، دستای یخ زده ی غریبه ایی تو دستام باشه. همین جا تمومش می کنم. واسه مردن دیگه از بابام اجازه نمی خوام. وای علی کاش بودی می دیدی رنگ قرمز خون با رنگ سفید لباس عروس چقدر بهم میان! عزیزم دیگه نای نوشتن ندارم. دلم برات خیلی تنگ شده. می خوام ببینمت. دستم می لرزه. طرح چشمات پیشه رومه. دستمو بگیر. منم باهات میام ….

پدر مریم نامه تو دستشه ، کمرش شکست ، بالای سر جنازه ی دختر قشنگش ایستاده و گریه می کنه. سرشو بر گردوند که به جمعیت بهت زده و داغدار پشت سرش بگه چه خاکی تو سرش شده که توی چهار چوب در یه قامت آشنا می بینه. آره پدر علی بود، اونم یه نامه تو دستشه، چشماش قرمزه، صورتش با اشک یکی شده بود. نگاه دو تا پدر تو هم گره خورد نگاهی که خیلی حرفها توش بود. هر دو سکوت کردند و بهم نگاه کردند سکوتی که فریاد دردهاشون بود. پدر علی هم اومده بود نامه ی پسرشو برسونه بدست مریم اومده بود که بگه پسرش به قولش عمل کرده ولی دیر رسیده بود. حالا همه چیز تمام شده بود و کتاب عشق علی و مریم بسته شده. حالا دیگه دو تا قلب نادم و پشیمون دو پدر مونده و اشکای سرد دو مادر و یه دل داغ دیده از یه داماد نگون بخت! مابقی هر چی مونده گذر زمانه و آینده و باز هم اشتباهاتی که فرصتی واسه جبران پیدا نمی کنند…

نوشته شده توسط امیرسرگلزایی | نظرات دیگران [ نظر]

ارتباط خیابانی دور از چشم همسر

یکشنبه 90 آبان 15 , ساعت 3:34 عصر

ارتباط خیابانی دور از چشم همسر

من چند روز ناهید را به طور نامحسوس زیرنظر گرفتم و فهمیدم که نامزدم زمینه ارتباط خیابانی خواهرم با پسری جوان را فراهم کرده است و ...!
فکر می کردم نامزدم باید از همه زن ها زیباتر و باکلاس تر باشد و همیشه از او می خواستم آرایش غلیظ داشته باشد و لباس های جلف بپوشد. اصلا با همین تصورها بود که عاشق ناهید شدم و خانواده ام را مجبور کردم که به خواستگاری اش بروند.
داماد جوان در دایره اجتماعی کلانتری 12 افزود: من و همسرم که عقد کردیم از همان لحظه اول با پدر و مادرم اختلاف پیدا کردیم چون والدینم از نوع حرکات و رفتار و حتی لباس پوشیدن او در خانه نیز ایراد می گرفتند.
پدرم می گفت به صلاح نیست که همسر تو در حضور برادران و شوهر خواهرت شرم و حیا را کنار بگذارد و با لباس های زننده ظاهر بشود اما افسوس که هرچه او بیشتر جوش می زد و حرص می خورد، لج بازی هایم بیشتر می شد و با خودم تصور می کردم چون والدینم از روز اول با ازدواج ما موافق نبوده اند می خواهند ناهید را در حضورم ضایع کنند.
میلاد اشک هایش را پاک کرد و افزود: هنوز 3ماه از مراسم عقدکنان ما نگذشته بود که یک روز شوهر خواهرم مرا صدا زد و خیلی خودمانی گفت: ناهید مثل خواهرم می باشد ولی مثل این که اشتباهی بلوتوث بسیار زننده ای را برایم ارسال کرده است بهتر است او را نصیحت کنی تا از این تصاویر زشت دوری کند.
من با عصبانیت به سراغ نامزدم رفتم و موضوع را از او جویا شدم. ناهید با زبانی چرب و نرم گفت: شوهر خواهرت آدم بد چشم و هوسرانی است و چون به او کم توجهی کرده ام می خواهد مرا پیش تو خراب کند و ...
با شنیدن این حرف ها از کوره در رفتم و دامادمان را مورد ضرب و شتم قرار دادم. مدتی از این ماجرا گذشت و این بار برادرم از حرکات و رفتار نامزدم گلایه داشت که من با غرور به او گفتم احترام خودت را حفظ کن در غیر این صورت بلایی به سرت می آورم که زن و بچه ات تا ابد لباس سیاه بپوشند و برایت عزاداری کنند.
با این وضعیت برادر بزرگم و شوهر خواهرم کمتر به خانه پدری ام رفت و آمد می کردند اما چند روز قبل مادرم مرا صدا زد و گفت: این سی دی را ناهید برای خواهرت آورده است و گویا می خواهد این بچه را از راه به در کند. با تعجب سی دی را گرفتم و به داخل اتاقم رفتم. متاسفانه وقتی که تصاویر آن را چک کردم متوجه شدم سی دی مستهجن است در این لحظه سرم سوت کشید و از مادرم خواستم در این باره به کسی چیزی نگوید تا این معمای کثیف را خودم حل کنم.
من چند روز ناهید را به طور نامحسوس زیرنظر گرفتم و فهمیدم که نامزدم زمینه ارتباط خیابانی خواهرم با پسری جوان را فراهم کرده است و ...!
با روشن شدن این واقعیت تلخ، سرم به سنگ زمانه خورد و با گریه از پدر و مادرم خواستم کمکم کنند. ما زمانی که موضوع را بسیار دوستانه با خواهر کوچکم درمیان گذاشتیم اعتراف کرد که ناهید با پسری جوان دوست است و او را نیز فریب داده تا با پسری ارتباط برقرار کند.
داماد جوان افزود: می خواهم همسرم را طلاق بدهم ولی به دلیل اشتباهی که در انتخاب همسر داشته ام و شکست عاطفی که خورده ام خیلی پشیمان هستم. در پایان به تمام پسرهای همسن و سال خودم می گویم در زمان انتخاب همسر به عفت، نجابت، حجاب و خانواده دختر مورد نظر توجه کنید چرا که هرکس شرم و حیا را زیرپا بگذارد از ارتکاب هیچ گناهی ترس نخواهد داشت

نوشته شده توسط امیرسرگلزایی | نظرات دیگران [ نظر]

داستان مامان و عمو فرانک....

یکشنبه 90 آبان 15 , ساعت 3:23 عصر

برای دیدن عکس ها به ادامه مطلب مراجعه کنید

سلام عزیزم، من بابا هستم ...

مامانی نزدیک تلفن است؟

نه بابا. او با عمو فرانک طبقه بالا است.

مکث کوتاه: اما عزیزم تو که عمو فرانک نداری!

چرا دارم الان هم با مامان طبقه بالا است.

بابا گفت: ببین عزیزم بیا یه بازی کنیم. گوشی را بگذار بعد برو در اتاق خواب را بزن و به مامان بگو بابا خونه است.- باشه بابایی.

چند دقیقه بعد دختر کوچولو برگشت:

باب...ا همین کاری که گفتی کردم.

خوب بعدش چی شد؟- مامان از روی تخت پرید پایین و با جیغ و داد این طرف و اون طرف می دوید که یکدفعه قالیچه از زیر پاش در رفت و از پله ها افتاد پایین. الان هم هیچ تکونی نمیخوره.

آخ آخ عزیزم ببخشید. عمو فرانک چی شد؟

عمو فرانک از پنجره پرید تو استخر ... اما یادش رفته بود که تو بخاطر زمستون آب استخر را خالی کرده بودی، محکم خورد کف استخر و اون هم الان تکون نمیخوره.

مکث طولانی.....بابا پرسید: استخر؟؟ ببینم اونجا شماره222-5854 نیست؟

- نه!

- ببخشین مثل اینکه اشتباه گرفتم ....

نوشته شده توسط امیرسرگلزایی | نظرات دیگران [ نظر]

جک های ملانصرالدین

شنبه 90 آبان 14 , ساعت 12:9 عصر

ملا در بالای منبر گفت : هرکس از زن خود ناراضی است بلند شود.

همه ی مردم بلند شدند جز یک نفر.

ملا به آن مرد گفت : تو از زن خود راضی هستی؟

آن مرد گفت : نه …

ولی زنم دست و پامو شکسته نمی تونم بلند شم!

*

یک روز ملانصرالدین خرش را در جنگل گم می کند.

موقع گشتن به دنبال آن یک گورخر پیدا می کند.

به آن می گوید: ای کلک لباس ورزشی پوشیدی تا نشناسمت

*

خر نخریدم انشاءالله …!

ملانصرالدین روزی به بازار رفت تا دراز گوشی بخرد.

مردی پیش آمد و پرسید: کجا می روی؟ گفت:به بازار تا درازگوشی بخرم .

مردگفت: انشاءالله بگوی. گفت: اینجا چه لازم که این سخن بگویم؟

درازگوش در بازار است و پول در جیبم.

چون به بازار رسید پولش را بدزدیدند.
چون باز می گشت، همان مرد به استقبالش آمد و گفت: از کجا می آیی؟

گفت: از بازار می آیم انشاءالله، پولم را زدند

انشاءالله ، خر نخریدم انشاءالله و دست از پا درازتر بازگشتم ان شاءالله!

*

وظیفه و تکلیف
روزی ملانصرالدین بدون دعوت رفت به مجلس جشنی.
یکی گفت: “جناب ملا! شما که دعوت نداشتی چرا آمدی؟”
ملانصرالدین جواب داد: “اگر صاحب خانه تکلیف خودش را نمی‌داند.

من وظیفه‌ی خودم را می‌دانم و هیچ‌وقت از آن غافل نمی‌شوم.”

*

علت نا معلوم
ملانصرالدین به یکی از دوستانش گفت: خبر داری فلانی مرده؟
دوستش گفت: “نه! علت مرگش چه بود؟”
ملا گفت: “علت زنده بودن آن بیچاره معلوم نبود چه رسد به علت مرگش!”

*

دیرباور
روزی یکی از همسایه‌ها خواست خر ملانصرالدین را امانت بگیرد.

به همین خاطر به در خانه ملا رفت.
ملانصرالدین گفت: “خیلی معذرت می‌خواهم خر ما در خانه نیست”.

از بخت بد همان موقع خر بنا کرد به عرعر کردن.
همسایه گفت: “شما که فرمودید خرتان خانه نیست؛

اما صدای عرعرش دارد گوش فلک را کر می‌کند.”
ملا عصبانی شد و گفت: “عجب آدم کج خیال و دیرباوری هستی.

حرف من ریش سفید را قبول نداری ولی عرعر خر را قبول داری.”

*

گریه بر مرده
روزی ملانصرالدین به دنبال جنازه‌ی یکی از ثروتمندان می‌رفت و با صدای بلند گریه می‌کرد. یکی به او دالداری داد و گفت: “این مرحوم چه نسبتی با شما داشت؟”
ملا جواب داد: “هیچ! علت گریه‌ی من هم همین است.”

*

کرامت ملا
روزی ملانصرالدین ادعای کرامت کرد.
گفتند “دلیلت چیست؟”
گفت: “می‌توانم بگویم الساعه در ضمیر شما چه می‌گذرد؟”
گفتند: “اگر راست می‌گویی بگو.”
گفت: “همه‌ی شما در این فکر هستید که آیا من می‌توانم ادعایم را ثابت کنم یا نه!”

*

مهمان شدن ملانصرالدین
روزی ملانصرالدین به عده‌ای رسید که مشغول غذا خوردن بودند. رفت جلو و گفت “السلام یا طایفه‌ی بخیلان!”
یکی از آن‌ها گفت: “این چه نسبتی است که به ما می‌دهی؟ خدا گواه است که هیچ‌ یک از ما بخیل نیست.”
ملانصرالدین گفت: “اگر خداوند این طور گواهی می‌دهد، از حرفی که زدم توبه می‌کنم، و نشست سر سفره‌ی آن‌ها و شروع کرد به غذا خوردن.”